"Bunu nasıl yaptım,ay nasıl dedim" lerle geçiyor ayıktıktan sonraki dönem..
Pişmanlıktan ziyade, beynimizin sonradan dehşete düştüğü bu olayları, zamanında nasıl kendimize oyun edip mantıklı hale getirmişiz..
"Aklıma yenildim" sözünün doğuşu bile buradan geliyor olabilir,
Herkes gibi ben de, kendi beynimin oyununa geldim... Üniversite döneminde büyük bir aşk vardı hayatımda. Lakin kendisi o dönem Amerika'ya okumaya gitmişti, ve ben de gitmek istiyordum, ama hem okulum bitmemişti, hem de param yoktu. Hadi okul kısmına tatil dönemi gidebilirdim, ya para? Okulum zaten masraflıydı...Hem burs,hem stajdan para almama rağmen, kendimi zor döndürüyordum. Kız arkadaşımla evde yiyip, içtiğimiz gecenin ardından, arkadaşım uyukladıktan sonra internette dolanırken;
'Mezun.com' isminde bir site gördüm.. Her ay bir öğrenciye, çekilişle Amerika bileti verecekleri yazıyordu..
Sanki Allah sesimi duymuş, ilanı önüme çıkarmıştı!
Sitenin sahibinin, "Sabancı" olduğunu görünce, içim daha da bir rahatlamıştı. Gazetelerde hep yaptığı yardımları okuyorduk
Bana da yardım eder düşüncesi ile, bastım klavyenin tuşlarına..
"Merhabalar"diye girdim yazıma, öğrenci olduğumdan, sevdiğim adamın Amerika da okuduğundan, onu 5 aydır görmediğimden, çok özlediğim ve param olmadığı için bilet alamadığımdan, mümkünse ağustos ayının biletine talip olduğumu belirtip, saygılarımı sunup uyudum.
Sabah, arkadaşım benden önce uyanmış, bilgisayarı açtığında da benim dün gece özenerek yazdığım mail önüne çıkmıştı. Ben de kahkalarına uyanmıştım. "aşkın gururu olmaz" diye kendimi savunurken, maile cevap geldiğini farkettik. Kız arkadaşım, bu yüzsüzlüğüme bir de cevap gelmesine şok olmuştu..
Cevap olarak, siteye gösterdiğim ilgi için teşekkür edilmiş, fakat benim gibi her isteyene rezervasyonlu bilet verilmediğini, yazmışlardı
Halbuki benim tatil olduğum aydı ağustos, laf sokar gibi "rezervasyonlu" demeleri canımı sıkmıştı.
Arkadaşım ise, "ben olsam bu maile cevap bile yazmazdım, gene iyi yazmışlar" diyerek içimi ferahlatmıştı!
Ben de maili sevgilime yolladım, onu düşündüğüm, uğraştığım için mutlu olur diye düşünürken, "bir de harçlık isteseydin, tam olurdu" cevabını aldığımda, çok sinirlendim..
O dakikaya kadar mantıklı gelen her şey, değerini yitirdi... Bir mail daha atıp, "iyi ki vermemişsiniz, değmezmiş bu öküze" demek istedim, ama resmen eğitim amaçlı kurulan siteyi, Güzin abla gibi kullanmış olurdum..
Yazmadım bir şey, ne siteye ne adama..
Açtım Orhan babayı, "bir dilenciyim, geleceğini bilmeyen..senden ne para ne pul, ne de acımanı bekleyen..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder