Eski iş yerimdeki ekip muhteşemdi. İyi gün, kötü gün bilmez, akrabadan daha can olur, koştururduk birbirimiz için.
Merve'nin kınası için de tantanaya girdik. Bunun için çalışma saatleri ayarlandı. Merve, Arnavut kökenli olduğu için,kınada 8 elbise değiştirecekti ve bizden de beklentisi şöyleydi: "pullu olun, taşlı olun, olay olun!"
Pullu-taşlı dolapta ne varsa döküp, birbirimize takviye yapıp, saçı başı hallettik ve yollara döküldük.
Yolumuz Aksaray'dı!
Fakat yolu bilmiyorduk.
Ama dağ başında değildik ki,taksi vardı. İki gruba ayrılıp taksilere bindik.
Biz üç kişi yarım saat olmadan Aksaray'a gelmiştik. Karnımız aç olduğu için dönerciye girdik. Girip karnımızı doyurup, arkadaşlarımızı beklemeye karar verdik. Yol ortasındaki dönercide beklerken abiye kıyafetlerimizle göz aldığımız için "-Ayranınız bitti mi? -Turşu da alır mısınız? -Çayımız da yeni demlendi!" gibi esnafın bir anda göz bebeği olmuştuk. Fakat arkadaşlarımız hala ortada yoktu! Aradığımızda yolda olduklarını söylediler. Tekrar aradığımızda da artık arkadaşlarımızla değil taksi şoförü ile muhattaptık. Kavga da ediyorduk, ama taksici arkadaşlarımızı gezdirmekte ısrarcıydı.
Takside esir olan arkadaşlarımız bizi aradıklarında -nihayet geldiler! diye düşünürken, taksiyi karakolda durduklarını, taksiciyi şikayet etmek için karakola girdiklerini, taksicinin kaçtığını, polislerin de onlara acıdığını ve ekip arabasıyla kınaya geldiklerini söylediler.
Ekip arabasına doluşan "4 Pullu Elbise" trafiğin çok olması ile yolda inmiş metroya binmişti.
Tabii işten çıkıp gittiğimiz bu kınada, elimizde poşetler olmadan olmazdı.
Ekip arabasında ve takside sorun olmayan poşetler, metroya dayanamayarak kopmuş ve bütün çamaşırlar, kıyafetler saçılmıştı, bunun üstüne de çamaşırlar belli olmasın diye bizim kızlar kendilerini poşetlerin üstüne atmışlar. Yolcuların söylenmeleri ve laf sokmaları eşliğinde yolculuğu tamamlamışlar.
Ve kınaya geldiklerinde birbirimizi hiç görmemiş gibi sarıldık ama çok da vakit kaybetmiştik. O yüzden derhal oynadık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder