"Ayrılığım seni yakmadı mı? Yüzün kızarmış, canın acımadı mı?" der ünlü düşünür Hande Yener...

Ayrılıktan sonra dağılan kadınlardanım ben de malesef.. Bu çöküş dönemini hem dostlarla,  hem demet akalın ve gülşen ile atlatmaya çalıştım..

Zaman geçip de biz yerimizde sayıp, ha döndü, ha dönecek diye düşünürken,  biricik sevgilimiz yeni aşklara yelken açmıştır..

Malesef sosyal medyaya buradan lanet ediyorum..Tam unuttum, iyiyim diye salınırken, gördüğümüz ilk resim! hoopp ilk başa döndürür..

Akıllı telefonlarla yeni sevgili bayan incelenir "bakar mısın kaz ayaklarına, çanta da çakma galiba, ne giymiş bu" sözleriyle ezilir..

Instagram hesabına bakılır,Facebook sayfasına gülünür... 

Bakılan, gülünen aslında biziz. İki gün önce aynı sınavdan geçerken, şimdi de başkasını aynı sınava sokuyorduk. 

Güldüğümüz başka kadındı hesapta, ama içten içe ağlıyorduk..

İstenmemiştik,  sevilmemiştik, olan sadece buydu

Kabul edemeyecek kadar güvenmiştik, ama bitmişti.. 

Önümüze bakıp gitmek yerine, yerinde sayıp beklemeyi kabul etmiştik.

Elbette çivi çiviyi sökmüyordu, ama kafayı da artık çevirmek gerekiyordu.

Dünyanın en iyisi, en pürüzsüzü, en orjinal çantalı hatunu olsak da istenmiyoruz, yapacak hiç birşey yok...

Karaladığımız hatun yerine, bizi bir kalemde silip atıp, arkasına bile bakmadan giden adamı unutarak kendimize en büyük iyiliği yaptığımız, kendi değerimizi anladığımız gün, doğduğumuz gün olacak..

Ayşe gider, Fatma gelir onun için, peki ya biz?

Kendi hakettiğimiz hayat olarak bunu seçiyorsak, bu sadece bizim kabahatimiz, adamcağızın umurunda olduğunu pek düşünmüyorum..

Karaladık ama zamanında bizde karalandık

O yüzden şair olmaya, edebiyat parçalamaya gerek yok 

Herkesin birbirini çok kolay harcadığı bu hayatta, sadece diken üstünde olup,kendimizden başkasına sığınmayarak çıkacağız işin içinden. 

Ayrılık da aşka dair ise, aşk gibi güzelleştirir bu acı da, bunu da yaşamak gerek, ama abartmadan..Ne demiş ünlü düşünür demet akalın "isim neydi,çıkaramadım??"