Kurumsallık neydi? Sevgiydi , emekti

Yıllarca satış yaptım bu konuda eğitimler verdim. En zoru kendini satmakmış . Hani ben bir ürün olsam kabine kadar gittiyse insan kaynakları  2. Görüşme Cepte diyodum . Kabine soktuktan sonra kasaya gelirler yani işi alırım .

Görüşmelere bu mantıkla başlasamda çogu saatler süren görüşmeden sonra kendimi elimde kahve boş boş bakan bir halde buluyorum.

Etek boyunuz oturunca dizi geçmesin , koyu ruj kullanmanız yasak, ellerde açık renk oje tercih ediyoruz, saçlar hep toplu olucak, çalışma saatiniz esnek olucak ama yol paranız olmayacak , ilk 3 ay deneme süreniz olumsuz olursa malesef yollarımızı ayırıcaz.Şartnamenin olumlu yönlerini görmek için kendimizi kandırmaktan başka birşey yapılamazdı.

Yüzünde mimik namına birşey bulundurmayan insan kaynakları departmanları beklentileri ardından maaş bölümüne geliyolar . Tabii işin bu kısmı beklentiler kadar büyük değil hatta rakam değil nerdeyse.

11 sene ayrı yerde çalışınca artık akraba olduğun yuvadan ayrılınca anladım ki akvaryumdaki balık gibi yaşamışım .kurumsallığı sadece maaşı düzenli yatırmak olarak adlandıran firmalar sattıkları ayakkabının teki kadar etmeyen ücretler karşılığında beklentilerini ardı ardına sıralıyolar.

Sayısız istenen referans, zeka testleri,psikologlar,eliniz yüzünüz düzgünse size asılan insanlar, ukalalar aşalıyanlar arasından sıyrılıp cücük kadar maaşla verimli olabilmemizi de üstüne bekliyorlar

Ekmek aslanın midesinde olsa keşke midenin yolunu biliyoruz en azından şimdi herkesin yolu değişmiş ciğerdemi, koldamı , yürektemi ekmek nerde arayıp duruyoruz.

Haydi rast gele